Acábase de aprobar o Real Decreto 5/2017 que modifica o Real Decreto 6/2012 (Coñecido como Código de Boas Practicas) e a Lei 1/2013 que decretou unha tímida moratoria de 2 anos para algúns casos de desafiuzamento.
Aínda que se anuncian como medidas urxentes para reforzar a protección dos debedores hipotecarios, as modificacións teñen un alcance limitado e cosmético, para a galería, pois non soluciona as carencias das versións anteriores e non aborda a situación actual de miles de persoas en emerxencia habitacional.
A principal novidade é que este Real Decreto amplía os supostos de especial vulnerabilidade para a moratoria, a todas as familias con menores de 18 anos, independentemente do número ou idade, cuestión que dende a PAH xa denunciaramos mediante o recurso de inconstitucionalidade que expomos contra a Lei 1/2013.
Con todo, aínda que se teña unha situación “vulnerable”, mantense o requisito “económico”, que obriga a demostrar que o esforzo no pago da hipoteca incrementouse no últimos catro anos. Concretamente o artigo 1.3.b que di: “Que, nos catro anos anteriores ao momento da solicitude, a unidade familiar ha de sufrir unha alteración significativa das súas circunstancias económicas” e compleméntao co punto 4 do mesmo artigo cando di: “A efectos do previsto neste artigo entenderase: Que se produciu unha alteración significativa das circunstancias económicas cando o esforzo que represente a carga hipotecaria sobre a Renda familiar multiplicado por 1.5”.
Este requisito “económico” non ten en conta a cronificación da situación da pobreza que foi facendo imposible o pago das cotas por dificultade acumulada tras varios anos de redución de ingresos, aínda que a cota mantívose máis ou menos estable.
É habitual caer en falta de pagamento de hipoteca por esgotamento no esforzo económico tras varios anos obtendo ingresos irregulares de aquí e de alá, con independencia da cota.
Cando se redactaron as moratorias orixinais, anos 2012 e 2013, este criterio podía ter certo sentido, pero entón as situacións de vulnerabilidade contempladas eran máis restritivas e, por tanto, tampouco eran medidas reais e efectivas para a maioría das familias afectadas. Por iso, a medida chega tarde e mal, xa que miles de familias que se puideron beneficiar desde o ano 2013 ata agora, xa non teñen opción, e hoxe en día, moitas delas viven pendentes de desafiuzamentos de aluguer.
Outro aspecto que contempla a Lei é un aluguer para as mesmas familias que teñen dereito á moratoria. A familia deberá afrontar, se quere acceder a iso, o pago da taxación da súa vivenda a fin de calcular o prezo da cota de aluguer, que será dun máximo do 3% anual do valor actual da vivenda, pero non regula nin limita estes alugueres en función da situación social e económica das familias que se poderían beneficiar. En conclusión, a medida establece un impedimento á vez que obriga a pagar a taxación que pode custar uns 400 euros ou máis, e deixa en mans das entidades financeiras o feito que sexa ou non unha medida efectiva para as familias que poidan pagar a taxación.
Este aluguer establecerase por cinco anos (o anterior era só por tres) o que parece un incentivo para que as persoas con moratoria non esgoten o prazo total ata maio de 2020, aínda que teñan dereito a iso.
Achegámosvos os documentos útiles para o seu respectivo uso:
- SOLICITUD MORATORIA 2017
- SOLICITUD ALQUILER SOCIAL CBP 2017
- Escrito suspension lanzamiento EH 2017-SIN ABOGADO
- Escrito suspension lanzamiento EH 2017-CON ABOGADO
- Cuadro comparativo de las normas, en tres ámbitos de interés(coas reformas en amarelo e as principais modificacións en verde):
– Ámbito de aplicación da situación de vulnerabilidade.
– Novo prórroga de prazo de suspensión de lanzamentos (ata o 15 de maio de 2020).
– Mecanismos de aluguer (sobre inmobles obxecto de lanzamento + suspensión).
